20 IV

- Na Zjednoczone Królestwo Nowego Albionu składają się trzy krainy: Skibnlånd, Aille i Keelmal - wykładała mi Konwalia z poczuciem spełniania ważnej misji. - Ale gdy wybrano monarchę z jednego narodu, dwa pozostałe się burzyły... Nigdy nie było tu całkowitej zgody, co chętnie wykorzystywali najeźdźcy.
- Historyczką też jesteś? - uśmiechnęłam się, spoglądając w okno. - Czy zawarłaś w swoich zwojach całą historię tego świata?
- Nie, nie aż tak - pokręciła głową. - Ale z jednej z tych krain pochodzi Biała Iskra. Zdaje się, że z Keelmal. Tu, do Aille... Chyba nigdy nie zawitała magia - powiedziała z pewnym niepokojem.
- No to dobrze - ucieszyła się Vanny ku jej zdziwieniu. - Nie ma jak poleganie na starej dobrej metodzie dedukcji!
- Więc tym razem się spiszcie, bo nasze zadanie leży nawet poza granicami możliwości Szóstej - przypomniała Cykada, na co Konwalia gniewnie prychnęła. Kiedy jednak ponownie się do nas zwróciła, w jej głosie była tylko prośba.
- Skoro to bardziej wasza opowieść niż nasza, pozwólcie nam jej wysłuchać - powiedziała. Zastanawiam się czym była bardziej przybita - tym, że nie potrafiła zapisać nic związanego z Lenore, czy tym, że przepowiednia, którą kierowała się załoga "Poszukującej Imienia", leżała teraz na dnie morza, zabrana bez wiedzy autorki przez jej, wydawałoby się, najlepszą przyjaciółkę. Konwalia zapisała tę przepowiednię bez żadnego kontekstu, ot, tak z głowy. Dopiero Piąta znalazła dla niej zastosowanie...
Ale oczywiście odbiegłam od głównego tematu.
- Vanny, zacznij - westchnęłam, uświadomiwszy sobie, że obie czarownice patrzą na mnie z oczekiwaniem.
- Ale chyba wiesz, że ja nie umiem opowiadać! - zaprotestowała słabo.
- Ja też nie, a ty się lepiej orientujesz w tej historii.
- Historia, którą znałam, szła trochę inaczej - zauważyła. - Poza tym, skoro rozumujesz w tej sposób, nie powinnaś była się mieszać do wydarzeń w Hanie. Ja powinnam.
- A zrobiłabyś to? - odpaliłam, na co kuzynka westchnęła:
- Nie wiem, czy wyszłoby to opowieści na dobre... Pewnie zaangażowałabym się w nią zbyt emocjonalnie.
Słysząc to zaniosłam się dzikim chichotem. Jeśli byłaby bardziej zaangażowana niż ja - zwłaszcza pod koniec - chyba rozwaliłaby całą Ósmą Zwrotkę swoimi emocjami zanim zrobiłby to tamten niedoszły bóg. Sądząc po jej minie, chyba o tym wiedziała.
- Dobra, opowiem - poddała się z markotną miną.
Czarownice prędko przesiadły się na łóżko Cykady, które bezczelnie okupowałyśmy (w naszym pokoju Vaneshka spała, nie wiedzieć dlaczego, niespokojnym snem). Obie były głodne wiedzy.
Przez uchylone okno wpadł wiatr, jakby chcąc dodać Vanny otuchy.
- Przypuśćmy... Przypuśćmy, że jedna z krain postanowiła wyzwolić się spod władzy najeźdźców - zaczęła, przymknąwszy oczy. - Przypuśćmy, że właśnie ta. A dziewczyna, której szukamy, aktywnie uczestniczyła w stawianiu oporu.
- Mogła mieć wysoką pozycję - dodałam. - Ceniona za silną wolę i czyste serce.
- Zatem dlaczego uciekła na statku? - uśmiechnęła się drwiąco Cykada.
- Może chciała znaleźć pomoc za granicą - podsunęła Konwalia. - Pozostałe krainy już przywykły do nowej władzy i nie chciały się mieszać w coś tak niepewnego...
Siódma czarownica tylko wzruszyła ramionami i znów spojrzała na nas wyczekująco.
- No, co?! - Vanny rozwiała jej nadzieje. - Koniec, naopowiadałam się! Później był już rejs statkiem, potem pojawił się ten typ, który ich w coś wrobił, a Nemezis ich za to ukarała. To już wasz resort!
Na widok min czarownic usilnie starałam się nie parsknąć śmiechem. Naprawdę się starałam. Szkoda, że tego nie doceniły.
- Rzućmy więc okiem na teraźniejszość - mruknęła Konwalia. - Aille jest od niedawna republiką, co znaczy, że bunt się udał. Nie wiadomo jak długo się ten stan utrzymał, ale na razie ludzie cieszą się wolnością.
- Jeśli dziewczyna wróciła do domu, teraz może być u władzy, a na pewno na wysokim stanowisku - dodała Cykada ze śladem satysfakcji w głosie.
- W takim razie będzie się trudno do niej dostać - westchnęłam. - Ale nikt nie twierdził, że cały czas będzie łatwo...
- Nie, to się nie zgadza - pokręciła głową Vanny.
- Co znowu nie tak? - Siódma zmarszczyła brwi.
- Jeśli dziewczyna jest taka jak myślę, to od władzy powinno ją raczej odrzucać... Powinnyśmy szukać raczej tam, gdzie ktoś potrzebuje pomocy.